1913
Patent CLAAS na aparat wiążący
Na początku działalności przedsiębiorstwo CLAAS zajmowało się naprawą aparatów wiążących w wiązałkach innych producentów. Bezpieczeństwo eksploatacji takich supłaczy malało wraz z coraz niższą jakością sznurka w latach I wojny światowej. Augustowi Claasowi udało się zoptymalizować istniejące aparaty wiążące, tak by mogły tworzyć trwałe wiązania także z takiego sznurka.
1920
Wiązałka
Franz Claas już w 1896 roku wyprodukował w Clarholz pierwszą wiązałkę w Niemczech. Wiązałki takie były ustawiane za stacjonarnymi młocarniami i wiązały słomę wypadającą z wytrząsaczy do postaci poręcznych wiązek. Od 1920 roku w Harsewinkel prowadzono produkcję przemysłową wiązałek. Największy roczny zbyt osiągnięto w roku 1929, kiedy sprzedano 2960 wyprodukowanych wiązałek.
1921
Supłacz
Firma CLAAS otrzymała pierwszy patent na aparat wiążący, który działał w sposób bezpieczny procesowo. Potem przedsiębiorstwo CLAAS opatentowało wiele innych urządzeń. Wiele wiązałek innych producentów przezbrojono z wykorzystaniem aparatów wiążących CLAAS.
1931
Prasa do słomy
Oczekiwania dotyczące większego stopnia zgniotu i dokładnie uformowanych balotów doprowadziły do produkcji pras do słomy, którą rozpoczęto w roku 1931. Początkowo ustawiane były one za zestawami młócącymi, podobnie jak wiązałki. Później były integrowane w młocarni. Dołączane prasy do słomy o lekkiej konstrukcji dostępne były później także do kombajnów. Produkcja tego asortymentu została zakończona pod koniec lat 60. z powodu niskiego popytu.
1934
Prasa zbierająca
Wraz z utworzeniem pierwszej prasy zbierającej i ładującej „Pick-Up” przedsiębiorstwo CLAAS wprowadziło w 1934 roku nową technikę żniw materiału paszowego. Bęben zębaty podnosił siano leżące w pokosie, a fartuch transportowy doprowadzał je do komory prasującej. Prasa zawierała dwa supłacze. Poprzez zsuwnię ładującą baloty były doprowadzane bezpośrednio na wóz.
Przejdź do: 1950–1973
